Ailede hiç ikiz var mı ?

Kısa aralıklı ilk iki dr kontrolümüzü ve bütün detaylı testlerimizi başarıyla atlattıktan sonra üçüncüsünün gelmesi için gün sayıyorduk.Hamilelik tahmin ettiğimizden farklı geçiyordu.bütün ailede en dayanıklı bilinen ben resmen sürünüyordum.İnanılmaz bir bulantı,çıkarma ve sancı vardı.20+ kusmalarda sıvı kaybını önlemek için serum takviyesi ve sürekli bir hastalık hali.. Dayanamayacağımı düşündüğüm anlar oluyordu.Bir hamileliğin başlangıcının bu kadar zor geçebileceğine inanamıyordum.
Sonra bu ağrıları daha önce de çektiğim aklıma geldi,nasıl unutabildiğim konusunda bi fikrim hala yok.Belki hep hamilelikle ilgili olduğunu düşünüdüğümüz içindi.Taş düşürüyor ve kum döküyordum.Drumla paylaştıgımda olabileceğini hamileliğin tetiklediğini söyledi.Kendime metanetsizlikten kızmakta ne kadar haksızlık ettiğimi anladım.Böbrek ağrısını çeken bilir.

"Emin misiniz?"

Beklediğimiz gün gelmişti.Bu sefer kalp atışlarını duyabilecektik.Heyecan dorukta bekliyorduk.Bu sefer Ersan'da yanımızda olacaktı.Tabi ki korkum devam ediyordu.
Kontrol basladı.Bi 3-4 dk odada çıt çıkmazken sessizliği Engin Hoca bozdu.
"Aile de hiç ikiz var mı?" Cevaplarımız bol miktarda evetti.
Bebekler ikiz Senem'cim dedi..Belki cogu insan çok sevinebilir ama benim ilk tepkim pek yakışıksız bir biçimde  drun elini itip yalan söylüyosunuz oldu :) Sakinleştik ve milyon kere emin misiniz diye sorduktan sonra hoca kalp atışlarını dinlettirdi.bu sağ kese,bu sol kese"tak tak tak tak tak tak"...
Mucizevi bir an..

"Ama riskler.."

Muayene odasından çıktıgımızda ikimiz de şoktaydık.Drumuz risk odaklı çalışan biri , normalde tüp bebek dru olduğu için sayısız çoğul gebelik ve kayıplar görmüş.Bunu bize deklare etme yöntemi hala benim için bir eleştiri konusudur.Kendisiyle de paylaşmışımdır.Ama o insanların riske çok zor ,rahatlığa çok kolay alıştığını ve yaşama duruşunun bu şekilde olduğunu nedenleriyle anlattı.İkiz gebeliklerde sakat doğum oranının %30 olduğunu,erken doğum riskini,bebeklerin kaybedilebilme olasılığını, 2li 3 lü testlerin yapılamadığını,böbrek büyümemin artacağını,bütün risk ve olasılıkları anlattı.Daha sevinemeden karalar bağlamıştık.Bu kadar detay ilk öğrendiğimiz anda gerekli miydi hala bilmiyorum..Redüksiyon yaptırabileceğimizi ama bunun kişisel bir karar olduğunu anlattı.Biz de redüksiyon gibi bir durumun tıbben zorunlu olmadıkça söz konusu olmayacagını bundan sonrasına bakmamız gerektiğini söyledik.Ben güveniyordum bize.Başarıcaktık bence..
Ananeciğimin dediği gibi "hayırı şerle çağıramazsın" İyi düşünecektik ki iyi olsun..
Ve 5 kişilik kocaman bir aile olma yolunda ilk adımımızı atmış olduk.
İçimde kumum,taşım ve işçilerim vardı.İnşaata hazırdık artık :)