26 Kasım 2010 Cuma

Bir canavar yetiştiriyorum evet...

Vatana millete hayırlı olsun.Dünyanın en uysal ırkı labradorumuz Lokum'umuz önüne gelene saldırı pozisyonuna geçiyor. Bir hırlama , bir havlama sürekli tetikte. Hayır 2 höt höt yapsalar geri basıcak ama hepte korkan birilerine denk geliyor.Karşısında ki korkunca da ilk tepki üzerine doğru koşmak.Bu arada köpek sahibi hiçbir insan evladına havladığı görülmemiştir.Hiçbir köpekle ufacıcık bir ağız dalaşı olmamıştır. Çocuklarla hiç sıkıntısı yoktur.Kapalı olmayan kadınlarla da...Tüm derdi  normal(!) 2 ayaklılar. Özellikle şapkalı ve erkek olanlar.Agrasyon maximuma çıkıyor.
Bu kadar sevgi dolu ,bu kadar içten bir bebek birden nasıl canavarlaşıyor anlayamıyorum. Isırmayacağından % 100 emin olsam da  karşımdakine sürekli izahat vermek çok sıkıcı .
Ulan Lokum , ulan lokum!

Bakınız bu da vahşi çocuk :
Şaka gibi di mi..

en bi sevgilim.

Serçe parmağına kuş konan lezzet küpüm.

24 Kasım 2010 Çarşamba

Keyifsiz zamanlar

Uzun zamandır yazıp yazıp sildiğim yazılarım var.Sürekli değiştirip kaydetmeden çıktığım tasarım farklılıklarım..
Keyfimiz yok zira ananemiz çok hasta .. Kafamın için de hep aynı cümleler..



Yaşlanmak ne kötü...
Yaşların getirdiği izler çizgiler değil kastettiğim.. Büyüttüğün baktığın çocuklarının,torunlarının ellerinde bakılmayı bekleyerek,bilinçsizce, bebek gibi bakıma muhtaç kalarak ,ifadeye gücün kalmadan yaşlanmak.. 
Yaşadığın tüm güzel anıları unutturmacasına bunca acı çekilmesi.. Kalbinde az yara varmış gibi, vücudunda yaralar açılması.. Sonu beklemek.. Ve sevdiklerinin, senin acı çektiğini bile bile bir gün daha beraber geçirebilmek için ettiği dualar.. Yaşlanmak ne acı..Yaşamak ne nankör... 

Gözümü kapayınca dedem,ananem, biz koşuyolunda parktayız.. dedem bize dido almış bir de baharatlı panço ananem de sever diye..





 Gözümü açınca dedem yok çoktan gitmiş,ananem karşımda işte o yatakta öylece yatıyo.Orada olduğumun farkında bile değil..Sanki üzerimizden sonsuz geçmiş... Sanki o çocuk ben değilim,sanki o anı benim değil gibi.. Bütün o sahte,bütün o gerçek gülüşlerin içine bakıldığında aslında hayat ne acı,yaşanan bütün o alfa olabilme sevdaları ne anlamsız... Sonu bile bile yaşamak ... Acıların en büyüğünü sevdiklerinin birer birer yittiğini görerek.Cennette cehennemde bu dünyada diyorlar ya haklılar bence.


Bi çikolata da insanı böyle ağlatır mıymış ?





Hiç bırakma emi..