Uzun süre ara verince nereden başlayacağını bilemiyorsun.
İki muhteşem mucizem var artık.İçim titreyerek gözlerine baktığım.Gözlerine her baktığımda içimin titrediği..
Eksik parçam onlarmış meğer bunca yıldır aradığım...
Anneyim artık.Daha önce hiç bir şey olmamış gibiyim.Sanki doğduğumdan beri anneymişim gibi,sanki hiç bir şey bilmiyormuşum gibi..Rabbimin bana ömürlük hediyeleri...Şükür beraber nefes alabildiğimiz her bir günümüze şükür...
20. haftada bırakmışım yazmayı..Muffinlerim şimdi 5 aylıklar zaman ne çabuk geçiyor.
Hamileliğim kalanı çok zor geçti ama nereden bilebilirdim ki bu daha zor günlerin başlangıcıymış..
Ve ben bunları paylaşmaya yeni yeni hazırım..En başa dönüp başlarsam, detaylarını sadece en yakınlarımın bildiği hikayemi anlatabileceğim galiba...
"Şurada,şu balkonda,şu yazıyı yazdığım masada oturuyorduk Gül abla ve kızlarıyla ,gel sana fal bakacağım dedi.fala inanmam hala inanmıyorum Ama bazı insanların mistik güçleri ve farklı enerjileri olduguna inanıyorum.Gül abla onlardan biri.
Fincana baktı baktı gülümsedi "hamilesin" dedi.İmkansız dedim.İkiz.Bir kız ,bir erkek.Ama sadece birini kucağına alabiliyorsun dedi.Söylediği anda kendi de pişman oldu biliyorum.O gün o fal adı altında baktığı her neyse söylediği her bir kelimeyi öyle ya da böyle yaşadım.
Son ultrasonuma kadar iki bebeğin de kalp atışına duyana kadar nefesimi tutuyordum.
Son ultrason belki de herşeyin başı.. 36.hafta ...NST gayet iyi.Hareketleri iyi.Ben bile iyiyim. Hadi bir de ultrasonda bakalım dedi Engin Hoca..Kızın durumu iyi, oğlanın kritik dedi."kilo,yer,baskı vs."uğul uğul bir şeyler söylüyordu ama anlamıyordum ki..Odaya geri geçtik ilk kez ağladım bütün hamileliğim boyunca ilk kez.. Kendimi durduramadan, oğlum diye ağladım.. Semra anne bir yandan,Ersan bir yandan sakinleştirmeye çalışırken drum geldi." İstersen bugun alırız istersen biraz bekleriz.36. haftadayız kiloları iyi sakin ol" dedi. Ama fazla da bekleyemeyeceğimizi net bir şekilde belirtti. Anne karnında 1 günün bile önemini bildiğim için ne kadar bekleyebileceğimizi sordum.Bekleyecektim.Her gün kontakta kalacaktık,düzenli nst ve ultrasona girecektim ama bekleyecektim...
Ve 3 gün sonra..
Şiddetli bir kulak ağrısı...Migreni olan, ağrı kesicisiz taş düşüren biri olarak benim bile dayanamadığım korkunç şiddetli bir kulak ağrısı.Dişim ağrıyor diye kalktım sabah.Ne kadar çok agrıyor diye düşündüm..Ersanı diş hekimimizi aramasını rica ederek yolculadım.Sonra dişlerimi fırcalarken bir anormallik olduğunu farkettim.Yüzümün bir yanında hiç hareket yoktu.O an anlamıştım felç geçiriyordum...Konduramıyordum benim başıma geliyor olamazdı..Ama gerçek karşımda aynadaydı.
Hemen hocayı aradım, aciliyetle nörologa görünmemi istedi.
Teyzem şişli etfal nörolojinin 20 küsür senelik klinik şefi olması,migrenimden dolayı sürekli takipte bir nörologum olması işimi kolaylaştırıyordu.Ama şans..Tüm tanıdığımız nörologlar o tarihte yurt dısına kongreye gitmişler.. İstikametimizi international hospitala çevirdik..Ve tastiklendi evet facial paralize geçiriyordum...Ama çok hafif , 1 ayda atlatılacak birşeydi,steroide bile gerek duymuyordu.1 ay,aman tanrım en kadar uzun bi zaman diye düşündüğümü o kadar net hatırlıyorum ki.. Bir kez daha bilemedim bunun daha
başlangıç oldugunu..Ve bir doktorun bu kadar yanılabileceğini...
Ağrıya 1 gece daha dayanabildim sadece, o gece drumu kendim aradım durumu anlattım.o da "acilen beni doguma alması gerektiğini ama hem trombosit, hem felç durumumdan kaynaklı epidural kesinlikle yapamayacağımızı,hamilelerde felcin vücutta ilerleyebilen bir durum artık oldugunu tercih sansım olmadıgını kesin bir dille belirtti.Zaten Lokum'umun hastalıgı,Efe'min durumu ve tüm bu yasananlar beni aptallaştırmıştı, ne olucaksa olsun artık diyordum.İtiraza gücüm kalmamıştı.O sabah 4te bütün ailemle hastanedeydik ve 6da doguma almışlardı beni.. Engin hocaya "güçlü hissettiğimi, iyi düşündüğümü ama bi komplikasyon olursa bebeklerin öncelikli oldugunu, aksi bir durumu asla kabul etmediğimi" net bir şekilde anlatıp, narkozu öyle almayı kabul ettim...Maslak acıbademin ekibiyle birleşen kalabalık bir ekip benim için bekliyordu.Narkoz verilirken "hocam bu bebekler size emanet, bu odada sizden başka kimseye güvenmiyorum" dedim.Canım doktorum... Elimi öyle babacan sıktı, öyle içten baktı ki ne kadar teşekkür etsem az...
İçimden "Rabbim bana bu sıkıntıyı evladımı bağışlamak için verdin biliyorum,beklememi istemedin,senden gelen herseye razıyım yeter ki evlatlarımı bağışla" diye sayıklarken kendimden geçmişim..
